Czy tego chcą grekokatolicy jako przedstawiciele Katolickich Kościołów wschodnich, jak też prawosławni, czy też nie – ich Kościoły są ze sobą „naczyniowo połączone”, ponieważ posiadają „wspólny organ”, którym jest bizantyjska tradycja liturgiczna, stanowiąca serce obu naszych Kościołów. W konsekwencji należy pamiętać, że pomimo naszego czasowego zewnętrznego podziału organizacyjnego jesteśmy dogłębnie zjednoczeni w liturgii, która ujawnia i manifestuje istotę naszej wiary – życie z Chrystusem i w Chrystusie. Jak zauważa metropolita Hilarion Ałfiejew: „Kościół nie wyrósł ze sformułowań dogmatycznych, a nawet nie z Pisma Świętego, lecz z Boskiej Liturgii. W pierwszych latach po Zmartwychwstaniu Chrystusa, gdy nie była napisana żadna Ewangelia, gdy nie sfomułowano jeszcze żadnego dogmatu, ani żadnej dyscyplinującej zasady, Boska liturgia już istniała. To właśnie ona jednoczyła naśladowców Chrystusa w Kościół – Jego mistyczne ciało”.
W tym miejscu chciałbym wyrazić wdzięczność naszym starszym siostrom i braciom w wierze z Kościołów prawosławnych za ich spuściznę teologiczną i mistyczną, która pozwala nam – współczesnym grekokatolikom – zgłębiać i rozwijać swoją tożsamość bizantyjsko-ukraińską. Grekokatolicy mają to wielkie szczęście, że znaczna część utraconej spuścizny ich przodków w wyniku unii brzeskiej przetrwała w Kościele prawosławnym. Należy powiedzieć, że owa spuścizna nie tylko przetrwała, ale została rozwinięta i nabrała pięknych „kolorowych barw”. Z tego powodu Czytelnik wielokrotnie spotka się w tej publikacji z szeroko cytowanymi wypowiedziami teologów prawosławnych, które – w mojej opinii – powinny stanowić dziś naturalny „budulec” w kreowaniu współczesnej koncepcji teologicznej Kościoła greckokatolickiego.
Konkludując, nie sposób dziś mówić o grekokatolicyzmie bez odwoływania się do tradycji i doktryny Ojców Kościoła, do spuścizny mistyków i myślicieli Kościołów prawosławnych. Teologia i szeroko rozumiana duchowość wszystkich wschodnich chrześcijan tradycji bizantyjskiej powinna być dla współczesnych grekokatolików naturalnym środowiskiem ich egzystencji i rozwoju duchowego. Grekokatolicy, odżegnujący się od związku, od duchowej więzi z prawosławiem, mimowolnie niweczą tradycję przodków, a przede wszystkim narażają swoje wschodnie życie religijne na unicestwienie. Co więcej, jak zauważył o. Igor Harasym, Kościół greckokatolicki „nie może się ograniczyć jedynie do zachowania obrzędów liturgicznych, lecz wymaga podbudowy teologicznej”, która ugruntuje jego tożsamość, a jego wiernym pozwoli czerpać radość z faktu zbawienia i świadomie przeżywać swą służbę Bogu. Teologia bowiem jest słowem, za pośrednictwem którego dokonuje się zbliżenie świata ludzkiego ze światem niewidzialnym; jest ikoną, która ułatwia człowiekowi zjednoczenie z Bogiem[1].
Spis treści
1. Przedmowa
2. Wprowadzenie
3. Kościół Janowy
4. Pojmowanie wiary
5. Trójjedyny i apofatyczny Bogu
6. Człowiek w perspektywie Wcielenia
7. Życie w Chrystusie
8. Miłość Boga i człowieka wymaga wolności
9. Kosmos w świetle zbawienia
10. Optymistyczna wizja Boga
11. Oikonomia kościelna
12. Chrześcijaństwo nie jest moralnym Iron Manem
13. Wymiar eschatologiczny
14. Ekumeniczna wrażliwość
15. Niedopuszczalności handlu wymiennego z Bogiem
16. O rzeczach ostatecznych i nadziei powszechnego zbawienia
17. Zamiast zakończenia: Credo grekokatolika
18. Bibliografia
Zamówienia książki:
Fundacja Apokatastaza
Szczepkowo Borowe 48, 13-111 Janowiec Kościelny
tel. 609 315 408, email: irenej@vp.pl
Książka stanowi cegiełkę w kwocie 50,00 zł. na pomoc medyczną Ukrainie.
Do ceny książki należy doliczyć koszt jej dostarczenia np. listem poleconym. Płatność na rachunek bankowy fundacji wskazany w liście, po odbiorze książki.
Książka po 27.04.2024 r. będzie dostępna w niektórych parafiach greckokatolickich w Polsce.
[1] „Słowo uobecnia Boga w dziejach i prowadzi do sakramentalnego zjednoczenia z Bogiem”. J. Moskałyk, Ikoniczna rzeczywistość osoby i Kościoła, Poznań 2007, s. 146.
Najnowsze komentarze