Obcowania z Bogiem nie należy sprowadzać wyłącznie do sfery intymności, czegoś głęboko wewnętrznego, ale należy je także dostrzegać w naszych relacjach z innymi ludźmi, bowiem „Im więcej człowiek łączy się z Bogiem, tym więcej zarazem zbliża się do ludzi. I tak samo: im bliżej człowiek jest bliźniego swego, tym bliżej jest równocześnie i Boga”. Na spotkanie z Bogiem zmierzamy przez świat i we wspólnocie – nie można oddzielać tych rzeczywistości od Boga. Nie jesteśmy w stanie zbliżyć się do Boga, pomijając kosmos, pomijając innych ludzi, będąc obojętnym wobec nich – wobec tych, których się spotyka na życiowej drodze. W interesujący sposób uwidacznia tę prawdę perspektywa cyrkla. „Wyobraźmy sobie koło nad całą ziemią, tzn. że jedna nóżka cyrkla spoczywa w punkcie centralnym, a druga zakreśla linię koła. Powierzchnia koła – to świat. Punkt centralny – to Pan Bóg. Promienie – to różne drogi lub sposoby ludzkiego życia. Z chwilą, gdy Święci pragną zbliżyć się, a raczej zbliżyć Boga ludzkości, to w momencie – gdy oni sami zbliżają się ku centrum koła, w miarę jak się ku temu centrum zbliżają – równocześnie stają się bliżsi całej ludzkości”.
Jako uczniowie Jezusa Chrystusa zostaliśmy włączeni w proces budowania cywilizacji miłości, która polega na przywróceniu jedności rodzajowi ludzkiemu[2]. Chrześcijaństwo to świadectwo o Zmartwychwstałym Chrystusie, który na krzyżu zjednoczył całą ludzkość w miłości. Jako uczniowie Chrystusa jesteśmy zobligowani do bycia świadkami tej miłości. Innymi słowy, świadczyć, że jedynym lekarstwem na wszelkie dolegliwości tego świata jest bezinteresowna miłość, a pierwszym i ostatnim lekarzem kosmosu jest Bóg.
Najlepszym miernikiem rozwoju duchowego jest zatem łagodność, ewangeliczna miłość do wrogów oraz świadomość, że wszelkie dobro, którego doświadczamy, pochodzi od Boga. Wówczas dopiero możemy mówić o życiu w Chrystusie, które objawia się w bezinteresownej miłości oraz przeświadczeniu wyrażonym w Drabinie do raju św. Jana Klimaka: „Nie pościłem, nie czuwałem, nie spałem na gołej ziemi, ale byłem pokorny i wkrótce zbawi mnie Pan”. Zatem nie dobre uczynki, a miłość Chrystusa i nasza pokora otwierają nam bramy raju!
Spis treści
- Przedmowa
- Wprowadzenie
- Kościół Janowy
- Pojmowanie wiary
- Trójjedyny i apofatyczny Bogu
- Człowiek w perspektywie Wcielenia
- Życie w Chrystusie
- Miłość Boga i człowieka wymaga wolności
- Kosmos w świetle zbawienia
- Optymistyczna wizja Boga
- Oikonomia kościelna
- Chrześcijaństwo nie jest moralnym Iron Manem
- Wymiar eschatologiczny
- Ekumeniczna wrażliwość
- Niedopuszczalności handlu wymiennego z Bogiem
- O rzeczach ostatecznych i nadziei powszechnego zbawienia
- Zamiast zakończenia: Credo grekokatolika
- Bibliografia
Zamówienia książki:
Fundacja Apokatastaza
Szczepkowo Borowe 48, 13-111 Janowiec Kościelny
tel. 609 315 408, email: irenej@vp.pl
Książka stanowi cegiełkę w kwocie 50,00 zł. na pomoc medyczną Ukrainie.
Do ceny książki należy doliczyć koszt jej dostarczenia np. listem poleconym. Płatność na rachunek bankowy fundacji wskazany w liście, po odbiorze książki.
Książka po 27.04.2024 r. będzie dostępna w niektórych parafiach greckokatolickich w Polsce.
Najnowsze komentarze