Aktualności, Religijne
Jednocześnie należy podkreślić, że kultywowana przez grekokatolików ortodoksyjna tradycja liturgiczna powoduje, że pomimo formalnego przyjęcia dogmatyki rzymskokatolickiej – na Soborze w Brześciu (1596), Zamościu (1720) i Lwowie (1891) – grekokatolicy nigdy nie opuścili orbity oddziaływania ortodoksyjnego Kościoła wschodniego i nie zatracili jego istoty, która wyraża się w życiu liturgicznym i modlitwie, co wynika z licznych wypowiedzi teologów prawosławnych
Aktualności
W tym miejscu dobrze jest się odwołać do słów metropolity Andrzeja Szeptyckiego: „u tych ludzi Wschodu (…) [grekokatolików, którzy przyjęli szkolną doktrynę teologiczną Kościoła łacińskiego – I.K.], budzi się nieraz głos wielu poprzednich pokoleń, jakiś atawizm głęboki jak sama natura, jakaś nieodparta nostalgia za tym, co przez wieki było dla ich przodków (…) [genetycznym wytworem modlitwy i wiary – I.K.] (…). Często po latach, często po kilku pokoleniach, idą za głosem krwi i chcą się stać z powrotem ludźmi Wschodu, którymi w rzeczywistości zawsze (…) byli (…). Jest w tradycji coś – sam nie wiem co – co stanowi siłę prawie równą sile natury i nie byłoby łatwo zastąpić tradycję krwi jakąś inną tradycją wychowania i formacji.
Aktualności, Religijne
Niniejsze rozważania zostały napisane przez jednego z grekokatolików, który – podobnie jak większość z nich – w morzu codziennych obowiązków stara się być człowiekiem, pamiętać o Bogu i ocalić wiarę przodków. Książka ta jest próbą wsłuchania się w „bicie ludzkiego serca Boga”, co większość z nas czyni w szczególny sposób podczas każdej Boskiej Liturgii. Nadmienić też należy, że nie napisał jej świątobliwy asceta ani uczelniany teolog w zaciszu uniwersyteckiej biblioteki, ale jeden ze wschodnich chrześcijan, który – chociaż ukończył studia teologiczne – to jednak na co dzień pracuje zawodowo w pomocy społecznej, podobnie jak wielu z was ma swoje troski i radości.
Aktualności, Kulturalne, Niedokończone konwersacje, Religijne
Niniejsze rozważania zostały napisane przez jednego z grekokatolików, który – podobnie jak większość z nich – w morzu codziennych obowiązków stara się być człowiekiem, pamiętać o Bogu i ocalić wiarę przodków. Książka ta jest próbą wsłuchania się w „bicie ludzkiego serca Boga”, co większość z nas czyni w szczególny sposób podczas każdej Boskiej Liturgii. Nadmienić też należy, że nie napisał jej świątobliwy asceta ani uczelniany teolog w zaciszu uniwersyteckiej biblioteki, ale jeden ze wschodnich chrześcijan, który – chociaż ukończył studia teologiczne – to jednak na co dzień pracuje zawodowo w pomocy społecznej, podobnie jak wielu z was ma swoje troski i radości.
Aktualności, Kulturalne, Niedokończone konwersacje, Religijne
Rozważania Ireneusza Kondrowa na temat Grekokatolicyzm. Oblicze wschodniej wiary wpisują się w określony przekaz teologiczny, przepełniony osobistą refleksją o wierze wschodniej tradycji. Autor, jako przedstawiciel wschodniej opcji duchowości, stara się z właściwą sobie wrażliwością odnieść się do całościowej spuścizny chrześcijańskiego Wschodu. Ta bowiem stanowi dla niego fundament życia religijnego i zarazem wewnętrznego spełnienia osobowego.
Najnowsze komentarze